Άντζελα Γκερέκου για Τόλη Βοσκόπουλο: Η ζωή μου είναι γεμάτη μνήμες από εκείνον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ποιος ήταν

Για τον Τόλη Βοσκόπουλο και τα όσα έζησε δίπλα του μίλησε η Άντζελα Γκερέκου σε συνέντευξη που παραχώρησε με αφορμή το νέο της βιβλίο «Γεύσεις & Μνήμες – Από τριάντα κερκυραϊκές συνταγές της μαμάς».

«Η ζωή μου είναι γεμάτη μνήμες από την κοινή μας ζωή 25 χρόνων», ανέφερε η Άντζελα Γκερέκου στο περιοδικό «ΟΚ!». «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ποιος ήταν ο ίδιος ο Τόλης Βοσκόπουλος ως καλλιτέχνης. Αναγνωρίζω ότι ο κόσμος σήμερα τον θυμάται σαν να υπάρχει και υπάρχει μέσα από τα τραγούδια του, τις συνθέσεις του, την υπέροχη φωνή του. Επίσης, ο άνθρωπος Τόλης, με όλες τις υπέροχες πράξεις αγάπης που έκανε στη ζωή του, με πολύ όμορφη ψυχή», πρόσθεσε.

Παρότι, όπως εξηγεί, οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων γύρω από τον Τόλη Βοσκόπουλο είναι συχνές, εκείνη επιλέγει να απαντά με απλότητα, αφήνοντας τις στιγμές να μιλήσουν από μόνες τους: «Οι δημοσιογράφοι ρωτάτε πολύ συχνά βέβαια, οπότε πρέπει να απαντάω. Εγώ αυτό που προσπαθώ με πολύ απλό τρόπο να μεταφέρω είναι αυτές οι στιγμές που περιέγραψα. Μέσα από εκεί αντιλαμβάνεστε κι εσείς τα δικά του χαρακτηριστικά».

Στη συνέχεια, μίλησε για το βιβλίο της που είναι αφιερωμένο στις γεύσεις της Κέρκυρας. «Πάντα πίστευα ότι οι γεύσεις καθορίζουν τα παιδικά μας χρόνια», δήλωσε αρχικά και πρόσθεσε: «Γύρω από το οικογενειακό τραπέζι βρισκόμαστε με φίλους, συγγενείς και μοιραζόμαστε συναισθήματα μαζί με όμορφα φαγητά. Η γεύση καθορίζει σε ένα μεγάλο ποσοστό την ίδια την εξέλιξή μας. Η γευστική μνήμη είναι η πιο δυνατή μνήμη για τον άνθρωπο, μαζί με την όσφρηση. Όλα τα άλλα ξεθωριάζουν με τον χρόνο. Αυτές οι μνήμες δημιουργούν μια σύνδεση με τις ρίζες μας».

Τέλος, αναφέρθηκε στη σχέση των Ελλήνων με το φαγητό: «Ειδικά στην Ελλάδα, που η ελληνική οικογένεια από πάντα είχε αυτή την ιδιαίτερη σύνδεση, να μαγειρεύει η μαμά, η γιαγιά για αγαπημένα πρόσωπα. Δεν ήταν μόνο να γευτούμε ένα νόστιμο φαγητό, αλλά να καθίσουμε στο τραπέζι και να μοιραστούμε τις χαρές μας, ακόμα και τις λύπες μας, τα πειράγματά μας, αλλά και θέματα που έπρεπε να λύσουμε. Το έχω ζήσει στη δική μου οικογένεια. Έτσι έχω μεγαλώσει. Όπως, νομίζω, οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες».