Ας κάνουμε ησυχία. Η ΕΕ ξύπνησε!

Στον πόλεμο της Ουκρανίας η Ευρώπη ήταν δεμένη στο αμερικανικό άρμα και όταν αυτό το άρμα άρχισε να αλλάζει κατεύθυνση ήρθε η αμηχανία, οι ηγέτες ανακάλυψαν σοκαρισμένοι ότι κάτι πρέπει να κάνουν με την άμυνά τους, δεκάδες συνεδριάσεις έγιναν για τη «νέα στρατηγική». Μια στρατηγική που θα είναι μάλλον η ίδια, αλλά χωρίς να υπολογίζουν στο «θείο από την Αμερική».

Στο πεδίο της Μέσης Ανατολής τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα σε σχέση με την «ορατότητα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επί μήνες αυτή εξαντλήθηκε σε δηλώσεις συμπαράστασης ή καταδίκης, χωρίς να επηρεάζει στο ελάχιστο τις εξελίξεις. Ακόμα και για την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα η γραμμή δεν είναι ενιαία. Η κάθε χώρα χαράσσει μια στρατηγική και αν κάτι μοιρογράφημα συμπέσουν όλοι σε κάτι, έστω επουσιώδες, τότε ήδη οι εξελίξεις το έχουν ξεπεράσει.

Τις τελευταίες μέρες η Ευρωπαϊκή Ένωση φάνηκε να είναι πιο κινητική σε σχέση με τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Ιράν. Παρά το ότι οι ΗΠΑ ήταν και παραμένει ο κυρίαρχος παράγοντας, εκτός των 2 τώρα αμέσως εμπλεκομένων, η ΕΕ αποφάσισε να προχωρήσει σε απ’ ευθείας συναντήσεις με την ιρανική πλευρά, όθεν να την πείσει να καθίσει εκ νέου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό της πρόγραμμα. Βέβαια στο τέλος αυτό που συνέστησαν οι Ευρωπαίοι ήταν να επανέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τις ΗΠΑ, αποδεχόμενοι ότι έχουν δευτερεύοντα ρόλο, αλλά τουλάχιστον ήταν μια αρχή, η οποία δεν ξέρουμε αν θα έχει συνέχεια. Η Ευρώπη φάνηκε- έστω προς στιγμήν- να ξυπνά. Ας φτιάξουμε καφέ και ας περιμένουμε τη συνέχεια.