Αυτή την Ελλάδα φτιάξατε

Ηρθε η ώρα που έγινε και η δικιά μου μία από αυτές τις «γενιές». Παρότι ακόμη νέοι, οι μιλένιαλ (αυτή είναι η γενιά μου, σύμφωνα με τις χρονολογήσεις τους) γεράσαμε νωρίς: σταθήκαμε και στεκόμαστε δίπλα στους μεγαλύτερους που (ψυχικά και όχι μόνο) μας ρουφάνε την ενέργεια «με το μπουρί της σόμπας» (όπως λέει και ο ευφυής συνάδελφος Θεόφιλος Σιχλετίδης), μαζεύουμε ψίχουλα ψυχικού σθένους από ελάχιστους ανθρώπους που επέζησαν της σύγχρονης Ιστορίας της χώρας από τον Εμφύλιο και δώθε, μπας και μπορέσουμε να κρατηθούμε και ήρθε, πριν την ώρα μας, η ώρα να απολογηθούμε κι εμείς στη νεότερη γενιά Z, με την οποία δεν μιλάμε καν την ίδια γλώσσα, καθώς δεν μιλάνε καν ελληνικά κι αν μιλάνε, χρησιμοποιούν 50 λέξεις όλες κι όλες. Πώς να συνεννοηθούμε;

Τι να πω εγώ στη φοιτήτρια που οδηγός ΚΤΕΛ τής απαγόρεψε την είσοδο στο λεωφορείο για να πάει στη σχολή της, επειδή «είναι μόνο για τουρίστες»; Τι να απολογηθώ στη γειτόνισσά μου που βρήκε το καρπούζι να είναι πιο ακριβό στην Ελλάδα απ’ ό,τι στο Ντουμπάι (πραγματικό γεγονός και σημειώνω ότι το Ντουμπάι δεν βγάζει καρπούζια, γιατί είναι στην έρημο!); Τι να απαντήσω στον εαυτό μου που πρέπει να περιμένει τρεις τιγκαρισμένους συρμούς από τουρίστες και κόσμο, καθώς τα δρομολόγια είναι εξαιρετικά αργά το ένα από το άλλο, σε 40 βαθμούς υπό σκιάν;

Ακόμη κι αν η απάντηση δεν είναι «αυτή την Ελλάδα φτιάξατε», σίγουρα είναι: «Αυτή την Ελλάδα θέλετε!». Γιατί εγώ Δεξιά δεν ψήφισα ποτέ, γαμώτη μου!