Αναφερόμενος στην πρώτη καταγγέλουσα ο κατηγορούμενος υποστήριξε μπροστά του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών:
«Όλη η κατάθεση είναι μια αντίφαση. Δεν θα σας πω αν λέει ψέματα. Αλλά γίνονται αυτά τα πράγματα; Πρακτικά δεν χωρέσει σε καμία λογική. Βλέπω μια γυναίκα που ασταμάτητα ματαιώνεται. Που το βλέπω; Από τις καταθέσεις των ανθρώπων της. Τη συμπονώ. Οταν έρχεται ο πατέρας της και καταθέτει: «Τι τα ήθελε όλα αυτά, αν είχε γίνει νοσοκόμα, τώρα θα ήταν διευθύνουσα..». Δεν μονοπωλώ το πρόβλημα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό. Εχει μάθει να ματαιώνεται και το εκδικείται αυτό το πράγμα. Περνάει ο καιρός η ανάμνηση παίζει παιχνίδια και ξεσπάει σε άλλους».
Μάλιστα, προκλήθηκε επίταση μεταξύ του κατηγορούμενου και της υποστήριξης της κατηγορίας, όταν ο Πέτρος Φιλιππίδης δήλωσε ότι δεν θα δεχθεί να απαντήσει σε ερωτήσεις τους.
Κατηγορούμενος: Δεν δέχομαι ερωτήσεις από τους υβριστές μου, μη σημειώνετε άδικα… αυτοί που με λένε βιαστή δεν θα με ρωτήσουν!
Πρόεδρος: Είναι δικαίωμα τους να ρωτήσουν μέσω του δικαστηρίου. Εφόσον το δικαστήριο το δεχθεί..
Εισαγγελέας: Εφόσον το δικαστήριο κρίνει, θα πρέπει να απαντήσετε. Αλλά με φειδώ οι ερωτήσεις..
Κατηγορούμενος: Σε ανθρώπους που με λένε βιαστή εγώ δεν απαντώ.
Υποστήριξη κατηγορίας (προς κατηγορούμενο): Ασχοληθείτε με την σκέψη σας!
Κατηγορούμενος: Και εσείς να μην με λέτε βιαστή, είπατε ότι έχω βιάσει γυναίκες! Δεν υπομένω άλλο!
Για τη δεύτερη καταγγέλουσα ο Πέτρος Φιλιππίδης υποστήριξε:
«Αυτά που λέει ότι μπήκα μέσα στο καφέ με έπαρση και αλαζονεία με ένα βάδισμα… δεν ξέρω… εγώ δεν κυκλοφορώ έτσι. Την έπαρση την είχα στη δουλειά μου, όχι γενικά. Θα μου πείτε πώς το διαχωρίζεις αυτό; Θεωρούσα ότι ήμουν πολύ καλός στη δουλειά μου όχι γενικά σαν άνθρωπος» εξήγησε, τονίζοντας πως υπήρχε μια διάθεση «φλερτ».
Ο τρόπος με τον οποίο προσέγγιζε ο ένας τον άλλον ήταν φλερτ. Υπήρχε μια διάθεση φλερτ. Κάποια στιγμή ήρθε ένας κοινός φίλος, δεν ασχολήθηκα με το βιογραφικό, ήταν σεμνό όχι ελλιπές, αλλά ποσό να ασχοληθώ με μια σελίδα βιογραφικό; Το είδα και μετά συζητήσαμε. Υπήρχε φλερτ.
Της είπα να την πάω σπίτι της. Η καταγγέλουσα λέει ότι την ανάγκασα. Πως να επιβάλεις σε έναν άνθρωπο να μπει μέσα στο αυτοκίνητο; Και η καταγγέλουσα τι είναι κανένα παιδάκι; Δεν είχε λόγο να μην μπει.
Ξεκίνησα να οδηγώ προς το σπίτι της. Η καταγγέλουσα βάζει το χέρι της στο μηρό μου και κατευθείαν αλλάζω βάδιση για το Παλαιό Ψυχικό. Εντελώς παρορμητικά πήγα σε κάτι στενά.
Η καταγγέλουσα επιδόθηκε σε πεολειχία, εγώ τελείωσα στο χέρι μου, σκουπίστηκα και τη ρώτησα αν θέλει να σε πάω σπίτι. Ήταν απότομο; Το να «σε πάω σπίτι σου» και τέλος; Λάθος μου. Αλλά αυτό. Μου είπε όχι θα πάω μόνο. Δεν ξανασυναντηθήκαμε ποτέ.
Σας είπε ότι την πέταξα και την έφτυσα. Δεν είμαι αυτός ο άνθρωπος. Δεν είμαι βιαστής, δεν είμαι κακοποιητής, δεν είμαι εγκληματίας. Δεν είμαι ένας επαγγελματίας εγκληματίας. Μπήκε ένας αθώος στη φυλακή. Εσείς θα κρίνετε…