Έλληνες δημιουργοί video games: Πείσμα και φαντασία κόντρα στην έλλειψη στήριξης και πόρων

2 days ago 2

Στην Ελλάδα δεν έχει γίνει επιπλέον επίσημη χαρτογράφηση των εταιρειών ανάπτυξης βιντεοπαιχνιδιών αλλά εκτιμάται ότι στο τέλος του 2025 θα υπάρχουν 100 εγγεγραμμένα studios (development και indie) στο ΓΕΜΗ.

Το Ελληνικό τοπίο στη δημιουργία video games στην Ελλάδα μπορεί, τώρα, να αρχίζει να διαμορφώνεται - λόγω των πολιτισμικών, θεσμικών αλλά και εκπαιδευτικών διαφορών με άλλες χώρες που έχουν αναπτύξει εδώ και χρόνια τη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών – όμως, οι Έλληνες developers με πολύ ταλέντο και αδιατρεψία καταφέρνουν να πωλούν τα παιχνίδια τους σε όλο τον κόσμο και να έχουν δυναμική παρουσία σε διεθνείς διοργανώσεις, όπως το Gamescom και το Nordic Game.

Το CNN Greece μίλησε με developers και ανθρώπους του χώρου που δούλεψαν σε τίτλους όπως το «The Shore», το «Skaramazuzu» και το «Haunted Bloodlines». Τι τους εμπνέει, με ποια εμπόδια έρχονται αντιμέτωποι και τι σημαίνει, τελικά, να είσαι δημιουργός video crippled σε μια χώρα που δεν έχει αναπτύξει επιπλέον σχετική βιομηχανία;

Οι άνθρωποι πίσω από τα pixels

Ο Άρης Δραγώνης, από την ομώνυμη Dragonis Games, αποφάσισε το 2018 να δημιουργήσει το δικό του παιχνίδι. Μέχρι τότε, δούλευε ως - αυτοδίδακτος - 3D quality modeler για διάφορα indie studios.

«Ήθελα να εφαρμόσω την εμπειρία μου σε κάτι που να εκφράζει απόλυτα το ατομικό μου όραμα. Το “The Shore” ήταν το πρώτο μεγάλο ατομικό μου project, στο οποίο αφιερώθηκα πλήρως, αρχικά μόνος και στη συνέχεια με μια μικρή ομάδα συνεργατών. Το αποτέλεσμα ήταν καρπός πολλών ωρών δουλειάς, μάθησης και δημιουργικότητας», λέει στο CNN Greece.

Εμπνευσμένο από τον κόσμο του H.P. Lovecraft, το «The Shore» που κυκλοφόρησε το 2021 είναι ένα horror, exploration, escapade crippled που διαδραματίζεται σε ένα απομακρυσμένο νησί, όπου ο πρωταγωνιστής αναζητά την αγνοούμενη κόρη του. Το παιχνίδι είχε πολύ μεγάλη αντίκτυπος στο διεθνές κοινό με περισσότερα από 80.000 άτομα να το έχουν κατεβάσει, ως στιγμής, από την πλατφόρμα STEAM.

Από την πλευρά τους, οι Γιάννης Σούκουλης και Μάια Σκριμπώνη, που αποτελούν τη δημιουργική ομάδα της Horrified Triangles, έφτιαξαν το «Haunted Bloodlines». Μία επίνοια που ξεκίνησε ως φοιτητικό task εξελίχθηκε σε ένα task με διεθνείς προοπτικές, θέλγητρο στη σύμπραξη με την Iphigames, τη μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής παιχνιδιών στην Ελλάδα. «Με το "Haunted Bloodlines", το πρώτο μας παιχνίδι, θέλαμε να δημιουργήσουμε μια φρέσκια, ανατριχιαστική εμπειρία που να ξεχωρίζει τόσο αισθητικά όσο και αφηγηματικά», μας λένε ο Γιάννης και η Μάια.

Αντλώντας έμπνευση από το «Rose Red» του Stephen King, το «Haunted Bloodlines» είναι ένα παιχνίδι επιβίωσης πρώτου προσώπου, ψυχολογικού τρόμου, που ξεδιπλώνεται στα σκοτεινά δωμάτια μιας έπαυλης γεμάτης μυστικά. Το παιχνίδι αναμένεται να κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Νοέμβριο και ήδη περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι το έχουν βάλει στην wishlist τους στο STEAM.

Οι developers μιλούν με επιθυμία για τη δουλειά τους, χωρίς να παραλείπουν να αναφερθούν, όμως, και στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν.

«Υπάρχει ταλέντο, φαντασία και μια κοινότητα δημιουργών που δουλεύει με αγάπη και πρωτοτυπία. Με την κατάλληλη στήριξη και με διεθνείς συνεργασίες, η Ελλάδα μπορεί να καθιερωθεί ως ένας δυναμικός παίκτης στον χώρο της παγκόσμιας ανάπτυξης παιχνιδιών», λέει στο CNN Greece o Γιάννης Σούκουλης με τον Άρη Δραγώνη να προσθέτει: «Η βιομηχανία ανάπτυξης βιντεοπαιχνιδιών στην Ελλάδα παραμένει μικρή αλλά αναπτύσσεται σταθερά. Ωστόσο, η ένδεια χρηματοδότησης και η απουσία μεγάλων εταιριών παραγωγής οδηγεί πολλούς ταλαντούχους Έλληνες να εργάζονται για ξένες εταιρίες. Όσοι παραμένουν εδώ, συνήθως ασχολούνται και με άλλες εφαρμογές (AR/VR, επιχειρησιακό λογισμικό κλπ) για να μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν τα projects τους».

Αναγκαία η δημιουργία υποστηρικτικού πλαισίου

Ο Άκης Ζαχαριάδης διευθύνων σύμβουλος της Iphigames, που δραστηριοποιείται στην παραγωγή/συμπαραγωγή παιχνιδιών, το publishing, εμφανώς την προώθηση video games αλλά και των gamified solutions ή αλλιώς του gamification, εμφανώς στην εφαρμογή του σχεδιασμού και της μηχανικής των video games και σε άλλους τομείς λέει ότι ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και παγκόσμιος. Μόνο φέτος θα κυκλοφορήσουν κατά πρόσβαση 15.000 παιχνίδια, από τα οποία μόλις ένα μικρό ποσοστό θα καταφέρει να κάνει τζίρο πάνω από 10.000 ευρώ.

«Ανταγωνιζόμαστε χώρες που έχουν αναπτύξει την αντίστοιχη βιομηχανία εδώ και πολλά χρόνια. Πρωτοπόρος είναι η Γαλλία, στην Ευρώπη, με την Πολωνία να κερδίζει δυναμικά έδαφος χρόνο με τον χρόνο», δηλώνει στο CNN Greece.

«Στην Ελλάδα είμαστε επιπλέον πολύ πίσω. Τώρα γίνεται απόπειρα να δημιουργηθεί ένα χρηματοδοτικό περιορισμοί με εύκολη πρόσβαση, ενώ όσοι αποφασίζουμε να ασχοληθούμε επαγγελματικά και επιχειρηματικά στον χώρο αυτό, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε αρκετές δυσκολίες», τονίζει.

Με τη σειρά του ο Χρήστος Μπίκος, συνιδρυτής και Chief Development Officer της Iphigames αλλά και πρόεδρος του ελληνικού παραρτήματος του Παγκόσμιου Οργανισμού Δημιουργών Παιχνιδιών (IGDA Greece) υποστηρίζει ότι στην Ελλάδα, παρόλο που γίνονται κάποιες προσπάθειες και υπάρχει πρόοδος, δεν έχουμε αντιληφθεί πλήρως τις δυνατότητες του crippled industry, εξού και δεν υπάρχουν επιπλέον οι απαραίτητες υποδομές, τα κίνητρα, η αφύπνιση του κοινού και ένα δομημένα και συγκεκριμένο περιορισμοί λειτουργίας.

«Μιλάμε για ένα προϊόν, με αυστηρά χρονοδιαγράμματα, παραγωγή, εμπορική προώθηση και υπεροχή και με στόχο την πώληση σε μια άκρως ανταγωνιστική παγκόσμια αγορά. Είναι σημαντικό να υποστηρίξουμε το επιχειρείν στον συγκεκριμένο κλάδο και να δημιουργήσουμε μηχανισμούς εξωστρέφειας, να ενισχύσουμε περαιτέρω τα χρηματοδοτικά εργαλεία, να δώσουμε κίνητρα και να αξιοποιήσουμε τα πολιτιστικά πλεονεκτήματα της χώρας μας για να υπάρξει ανάπτυξη.

Παρόλο που η Ελλάδα δεν έχει εδραιώσει μια βιομηχανία και ένα στιβαρό πλαίσιο, υπάρχει ταλέντο και θέληση. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν αρκετές προσπάθειες που φανερώνουν το ενδιαφέρον των νέων αλλά και της υπάρχουσας κοινότητας να συνεργαστούν και να δημιουργήσουν μαζί το μέλλον της Ελλάδας στα παιχνίδια», υποστηρίζει μιλώντας στο CNN Greece.

Συγκεκριμένα αναφέρει τα πρόσφατα παραδείγματα που έχουν οργανωθεί από το IGDA Greece, όπως τα εκπαιδευτικά σεμινάρια στην Αθήνα, τις εκδηλώσεις δικτύωσης σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Ηράκλειο καθώς και την εκδήλωση-θεσμό που πραγματοποιείται κάθε φθινόπωρο στη Λάρισα με ομιλητές παγκοσμίου φήμης.

«Μοντέλα επιτυχίας υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει η βούληση να εφαρμοστούν και εδώ. Στην Ισπανία παρέχονται κρατικά χρηματοδοτικά εργαλεία, στη Γερμανία δίνονται grants, η Φινλανδία των 5,6 εκατομμυρίων κατοίκων καταγράφει ετήσιο τζίρο άνω των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, έχοντας, μάλιστα, καταφέρει να καταστήσει τα video games εξαγώγιμο πολιτιστικό προϊόν, ενώ στην Κροατία μέσα σε 5 χρόνια έχουν δημιουργηθεί hubs, έχουν αναπτυχθεί σχετικά προγράμματα σπουδών και καταγράφονται πλέον πάνω από 180 crippled improvement studios που δραστηριοποιούνται στον τομέα», προσθέτει ο κ. Μπίκος.

Μάλιστα, υποστηρίζει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να προσελκύσει μεγάλες εταιρείες και studio παραγωγής παιχνιδιών του εξωτερικού. «Το ζήτημα είναι πόσο γρήγορα μπορούμε να δείξουμε σαν χώρα τα απαραίτητα αντανακλαστικά. Γιατί και πολύ ταλέντο υπάρχει και όραμα υπάρχει και θέληση. Δεν πρέπει να αφήσουμε το καλό momentum να πάει χαμένο», λέει με νόημα.

Το καλό παιχνίδι χρειάζεται και τη σωστή προβολή

Στην Ελλάδα των παθιασμένων gamers και των μικρών στούντιο που παλεύουν να ακουστούν μέσα στον διεθνές θόρυβο της βιομηχανίας, το selling δεν είναι πολυτέλεια. Είναι αναγκαιότητα.

Δεν αρκεί πια το καλό gameplay ή το καλοδουλεμένο creation style για να ξεχωρίσει ένα video game. Χρειάζεται επικοινωνιακή στρατηγική, «χτίσιμο» και διατήρηση της κοινότητας των gamers. Η επικοινωνιακή προώθηση, ειδικά στο gaming, δεν είναι μόνο ένα δελτίο Τύπου και μερικά likes στα κοινωνικά media. Είναι η γέφυρα ανάμεσα στον δημιουργό και στο κοινό του. Είναι ο τρόπος, με τον οποίο θα μεταφραστεί ένα όραμα σε αφήγημα που να έχει απήχηση.

Σε μια τσαρσί όπως η ελληνική, όπου τα budgets είναι περιορισμένα και η ορατότητα σπάνια, η σωστή επικοινωνία ενός task μπορεί να είναι το μόνο εργαλείο που ξεκλειδώνει χρηματοδοτήσεις, συνεργασίες και συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ. Οι indie developers που επενδύουν στην υπεροχή τους - όχι μόνο σε επίπεδο visibility αλλά και σε επίπεδο ταυτότητας - είναι εκείνοι που τελικά καταφέρνουν να σταθούν και εκτός συνόρων. Γιατί το παιχνίδι δεν είναι μόνο ένα προϊόν αλλά μια ιστορία. Και κάθε ιστορία, αν δεν ειπωθεί σωστά, κινδυνεύει να χαθεί στον ορυμαγδό του feed.

«Εκτός από την ξετύλιγμα ενός παιχνιδιού, εξίσου κρίσιμη είναι και η στρατηγική προώθησής του. Η άμεση έναρξη δραστηριοτήτων selling είναι απαραίτητη για τα indie games. Από απλές αναρτήσεις στα κοινωνικά media, ως εξειδικευμένες PR καμπάνιες με δημοσιογράφους και contented creators, το selling έρχεται να συμπληρώσει το προϊόν», μας λέει ο Θεοφάνης Γαβριηλίδης της Critical Hit PR, μιας δυναμικής εταιρείας μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων αφιερωμένης στην ενίσχυση της προβολής video games.

«Καθώς η βιομηχανία των videogames ωριμάζει, δημιουργούνται ολοένα και περισσότερες ευκαιρίες για προβολή, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Ενθαρρύνω τους developers να συμμετέχουν σε events και να μιλούν καθημερινά για το παιχνίδι τους. Η εξωστρέφεια και η θετική στάση απέναντι σε κάθε συμβουλή για δημοσιότητα είναι καθοριστικές», υποστηρίζει ο Θ. Γαβριηλίδης προσθέτοντας: «Η βιομηχανία των video games είναι παγκόσμια και δεν υπάρχουν σύνορα!».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Νίκος Περιφάνης, ιδρυτής της ENDIX Indie Showcase, μιας πρωτοποριακής ψηφιακής έκθεσης που σχεδιάστηκε για να αναδείξει τα indie games και τους δημιουργούς τους και επιχειρεί να αλλάξει τα δεδομένα στην υπεροχή των indie τίτλων σε διεθνές επίπεδο.

«Για να πετύχει ένα crippled πρέπει να υπάρχει μια αλληλεξάρτηση διαφόρων πραγμάτων. Στρατηγική, καλή επίνοια και υλοποίηση και, φυσικά, τύχη. Το καλό παιχνίδι από μόνο του, όμως, δεν φτάνει. Αν δεν υπάρχει στρατηγική προβολής (εκθέσεις, showcases, creators, ειδησεογραφικά μέσα κ.λπ.), είναι εξαιρετικά δύσκολο να τραβήξει την προσοχή του κοινού και των επενδυτών που συνήθως ακολουθούν το κοινό», δηλώνει στο CNN Greece ο Νίκος Περιφάνης και προσθέτει:

«Πολλοί crippled developers επενδύουν όλο τους το fund στο να φτιάξουν το "τέλειο" παιχνίδι αλλά στο τέλος της ημέρας, όσο καλό και να είναι, πρέπει να φτάσει στα μάτια του κοινού για να έχει ελπίδες να πετύχει. Γι’ αυτό υπάρχει χητεία για πιο προσβάσιμες, indie-driven λύσεις προβολής και, φυσικά, στήριξη από κρατικούς φορείς, κάτι που έχει αρχίσει σταδιακά να αναπτύσσεται και στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια».

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι η αξιοποίηση των κοινωνικά media, των streamers και των εγχώριων events είναι τα νέα εργαλεία αφήγησης. Αν η Ελλάδα θέλει να σταθεί στον διεθνές χάρτη της οικονομίας των video games, πρέπει να επενδύσει όχι μόνο στην παραγωγή παιχνιδιών αλλά και στην υπεροχή τους.

Γιατί, όπως λένε και οι ίδιοι οι developers, «αν δεν παίξει κανείς το παιχνίδι, είναι σαν να μην φτιάχτηκε ποτέ».

Ο Χρήστος Μπίκος, με τη σειρά του επισημαίνει ότι τα Game Developers Meetups «αποτελούν τον πιο ζωντανό και ουσιαστικό τρόπο να χτίσουμε κοινότητα και ενδεχόμενο περίγυρα από το crippled improvement στην Ελλάδα. Η συνέχειά τους, η ενεργή συμμετοχή του κόσμου και η στήριξη των χορηγών είναι απαραίτητα στοιχεία για να εξελιχθεί όλη αυτή η δυναμική σε πραγματική βιομηχανία. Ως IGDA Greece στηρίζουμε κάθε απόπειρα που ενώνει, εμπνέει και δίνει βήμα στους δημιουργούς», μας λέει ανανεώνοντας το συνάντηση για τον ερχόμενο Νοέμβριο στη Λάρισα.

Η ελληνική ιδιοτυπία

Σύμφωνα με τις προβλέψεις ειδικών, τα έσοδα της βιομηχανίας των videogames αναμένεται να ξεπεράσουν τα 556 δισ. δολάρια ως το 2030.

Αρκεί να δει κανείς τα έσοδα της παγκόσμιας αγοράς video games, για το 2024, που ξεπέρασαν τα 187 δισ. δολάρια, αυξημένα κατά 2,1% σε σχέση με το προηγούμενο χρόνος που το αντίστοιχο ποσό κινήθηκε στα 184 δισ. δολάρια, και με την Ευρώπη να κατέχει το τρίτο μεγαλύτερο μερίδιο της παγκόσμιας πίτας.

Χώρες όπως η Πολωνία, η Φινλανδία και η Γερμανία επενδύουν συστηματικά στον τομέα, με τον κλάδο να απασχολεί κατά πρόσβαση 114.400 άτομα στην Ευρώπη, εκ των οποίων το 24,4% είναι γυναίκες.

Αν και δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για τα έσοδα αποκλειστικά από video games, η τσαρσί του gaming στην Ελλάδα αποτιμάται κατά πρόσβαση στα 220-250 εκατ. ευρώ, με κατά πρόσβαση 2,5 εκ. χρηστών. Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων αφορά εισαγόμενους τίτλους και διεθνείς πλατφόρμες, ενώ οι προβλέψεις για τη χώρα εκτιμούν ότι τα έσοδα θα φτάσουν τα 650 εκ. ευρώ. Ωστόσο, το εγχώριο ποσοστό ανάπτυξης παιχνιδιών παραμένει χαμηλό (1-2% αφορά τοπική παραγωγή) παρά την παρουσία ταλαντούχων δημιουργών.

Σε διάσταση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου τα video games αναγνωρίζονται ως πολιτιστικό και οικονομικό προϊόν, στην Ελλάδα αντιμετωπίζονταν ως πρόσφατα με αμηχανία.

Cash Rebate

Από το 2018 η Ελλάδα εφαρμόζει πρόγραμμα επιστροφής μετρητών (cash rebate) για έξοδα παραγωγής ψηφιακών έργων. Ωστόσο, φέτος, για πρώτη κίνηση νομοθετήθηκε ξεχωριστό χρηματοδοτικό εργαλείο για το videogaming, το λεγόμενο Cash Rebate VGD (Videogame Development), σύμφωνα με το οποίο οι δικαιούχοι λαμβάνουν το 10% επί της αξίας των επιλέξιμων δαπανών κατά την αρχική φάση παραγωγής (prototype) του παιχνιδιού και το υπόλοιπο 30% με την ολοκλήρωση του project, όταν εμφανώς το παιχνίδι γίνει afloat released.

«Ήταν αναγκαίο να γίνει ξεχωριστός κωδικός καθώς το gaming έχει πολύ συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες συγκριτικά με την παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών ή σειρών» εξηγεί στο CNN Greece ο Διευθύνων Σύμβουλος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Οπτικοακουστικών Μέσων και Δημιουργίας (ΕΚΚΟΜΕΔ) Λεωνίδας Χριστόπουλος, διευκρινίζοντας ότι η εφαρμογή του νέου αυτού χρηματοδοτικού εργαλείου θα ξεκινήσει τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

«Το rebate είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για την εγχώρια ανάπτυξη. Στην περίπτωση του “The Shore” δεν το χρησιμοποιήσαμε, διατί τότε δεν ήταν γνωστό ή δεν πληρούσαμε τις προϋποθέσεις. Στο μέλλον είναι πιθανό να το αξιοποιήσουμε. Τα μικρά κρατικά προγράμματα είναι θετικά, αλλά αυτό που λείπει πραγματικά είναι η σταθερή υποδομή, εκπαιδευτική και επενδυτική», επισημαίνει στο CNN Greece o Άρης Δραγώνης.

Εθνική στρατηγική

Η Ελλάδα ελπίζει να καταστεί ελκυστικός «προορισμός» στην παγκόσμια τσαρσί του gaming, ενώ δίνει ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα στο κομμάτι του gamification εμφανώς στην εφαρμογή του σχεδιασμού και της μηχανικής των videogames σε τομείς όπως η υγεία, η εκπαίδευση, ο τουρισμός, ο ανέλιξη και η άμυνα.

Τον Ιανουάριο του 2025 πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση με πρωτοβουλία του ΕΚΚΟΜΕΔ, κατά την οποία παρουσιάστηκε ένα πλάνο στρατηγικής για το πώς θα αναπτυχθεί η βιομηχανία του gaming στη χώρα. Στη συνάντηση συμμετείχαν πάνω από 100 εκπρόσωποι εταιρειών παραγωγής και διανομής παιχνιδιών, εκπρόσωποι ενώσεων δημιουργών, πανεπιστημιακών ιδρυμάτων καθώς και δημόσιοι φορείς που κατέθεσαν τις προτάσεις τους, ενώ τον Αύγουστο, αναμένεται να παρουσιαστεί αναλυτικά η εθνική στρατηγική για τη βιομηχανία των video games, στην Gamescom, στην Κολωνία της Γερμανίας.

«Είναι η πρώτη κίνηση που η ελληνική Πολιτεία έχει καταρτίσει εθνικό στρατηγικό πλάνο για την ξετύλιγμα του VGD industry, το οποίο αφορά καινούρια χρηματοδοτικά εργαλεία, εκπαίδευση των νέων δημιουργών και επαγγελματιών καθώς και networking και συνέργειες με ξένες εταιρείες. Υπάρχει η βούληση να αναπτυχθεί, να στηριχθεί, να ανθίσει και να κερδοφορήσει η εγχώρια τσαρσί του gaming», δηλώνει στο CNN Greece ο Λεωνίδας Χριστόπουλος, Διευθύνων Σύμβουλος του ΕΚΚΟΜΕΔ.

Τα νέα υποδέχονται με ενθουσιασμό οι άνθρωποι του χώρου που δηλώνουν αισιόδοξοι για το μέλλον. «Βλέπω νέα ταλέντα, νέες ομάδες και αυξανόμενη εξωστρέφεια. Το περιβάλλον βελτιώνεται και αν συνεχίσουμε έτσι, σε μερικά χρόνια θα μιλάμε για μια πραγματική εγχώρια βιομηχανία, όχι μόνο για μεμονωμένες προσπάθειες», τονίζει ο δημιουργός του επιτυχημένου «The Shore», Άρης Δραγώνης, που πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το τρίτο του παιχνίδι με τίτλο «Necrophosis», και το οποίο ήδη σημειώνει σημαντικές πωλήσεις.

«Το Ελληνικό crippled improvement έχει ανέβει επίπεδο τα τελευταία χρόνια με ταλέντο που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το εξωτερικό. Στην Ελλάδα όλο και περισσότερα studios δημιουργούνται και γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία κυρίως στο εξωτερικό, μιας και εκεί η τσαρσί είναι σαφώς μεγαλύτερη. Αυτό που χρειάζονται τώρα τα studios είναι πρόσβαση σε οικονομικούς πόρους, web αλλά και επαγγελματικές ευκαιρίες. Βλέποντας την ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια και γνωρίζοντας άτομα που δημιουργούν υποδομές για την επόμενη γενιά crippled developers, είμαι αισιόδοξος ότι η ελληνική ξετύλιγμα indie παιχνιδιών θα μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα σε χώρες hubs crippled development», λέει με τη σειρά του ο Νίκος Περιφάνης.

Μια επίμονη κοινότητα

Σε έναν κόσμο που η φαντασία συνθλίβεται κάτω από το βάρος της καθημερινότητα, οι crippled developers συνεχίζουν να χτίζουν σύμπαντα όχι για να δραπετεύσουν, αλλά για να υπάρξουν αλλιώς. Σε αυτούς τους ψηφιακούς κόσμους, οι Έλληνες developers ψιθυρίζουν σε ένα διεθνές αφτί: «Είμαστε κι Οι Έλληνες εδώ».

Τα videogames δεν είναι μόνο επένδυση είναι και έκφραση. Είναι μια πρωτοπειρία αφήγησης σε έναν κόσμο κορεσμένο από εικόνες κενές περιεχομένου. Είναι το μόνο μέσο, με το οποίο ένας 25χρονος από την Άρτα μπορεί να δημιουργήσει έναν φανταστικό κόσμο και να τον στείλει, με ένα click, σε παίκτες στο Μπουένος Άιρες ή στο Τόκιο.

Αυτή η δυνατότητα είναι επαναστατική αλλά και εύθραυστη. Γιατί για κάθε παιχνίδι που κυκλοφόρησε, υπάρχουν άλλα 10 που έμειναν στο συρτάρι. Για κάθε developer που βρήκε τη κραυγή του, υπάρχουν πολλοί άλλοι που την έχασαν μέσα στην απόπειρα να προωθήσουν μόνοι τους το παιχνίδι τους. Όχι από ένδεια ταλέντου αλλά από απουσία πρόσφορου εδάφους.

Και τελικά, ενδεχομένως εκεί βρίσκεται το κρίσιμο ερώτημα: θέλουμε να καλλιεργήσουμε πρόσφορο έδαφος για την φαντασία ή θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τη δημιουργία ως χόμπι και τους δημιουργούς videogames ως «ονειροπαρμένους»;

Γιατί αν δοθεί χώρος στη φαντασία, μπορεί αυτή να μετατραπεί σε πρόταση, προϊόν, αφήγημα, πολιτιστικό αποτύπωμα. Σε μια χώρα που εξακολουθεί να αναζητά τον ρόλο της στο διεθνές τοπίο, τα video games δεν είναι μόνο μια ευκαιρία αλλά ένας τρόπος να ξανασυστηθούμε στον κόσμο. Όχι με τουριστικά κλισέ αλλά με αυθεντικές φωνές.

Σε μια εποχή όπου η παίδευση περνάει μέσα από την ψηφιακή αφήγηση, το gaming δεν είναι μόνο διασκέδαση. Είναι εργαλείο. Είναι γλώσσα. Και αν δεν μάθουμε να τη μιλάμε, θα μείνουμε απλοί θεατές των εξελίξεων.

Δείτε όλο το άρθρο