Κλείνοντας την απολογία του, ο Πέτρος Φιλιππίδης απευθυνόμενος στο δικαστήριο, διάβασε την εξής δήλωση του: «Ούτε στους χειρότερους μου εφιάλτες δεν το περίμενα και συνέβη. Μην με πετάτε στα σκουπίδια απλά για να τελειώνουμε. Θυμηθείτε την χούι του ανθρώπου κρίνετε τη ζωή ή το θάνατό μου. Σκεφτείτε αν σας έδιναν ένα όπλο και σας έλεγαν να πατήσετε τη σκανδάλη θα την τραβούσατε; Η υπογραφή ή η ψήφος σας μπορεί να είναι η σφαίρα που θα με τελειώσει».
Νωρίτερα, άφησε σαφείς αιχμές για οργανωμένη απόπειρα σπίλωσης του ονόματός του από συγκεκριμένα στελέχη του ΣΕΗ. «Ήρθε ένας δικηγόρος και σας είπε ότι στόχος ήταν να πάνε στα δικαστήρια και να καταθέσουν όσο το δυνατόν χειρότερα για μένα», τόνισε ο Πέτρος Φιλιππίδης.
Πρόεδρος: Για ποιο λόγο εσάς;
Κατηγορούμενος: Ο Μπιμπίλας σας είπε ότι οι δουλειές είχαν κλείσει στον κορονοϊό. Εγώ είχα ακόμα τηλεόραση… Ήθελε το προεδρείο εκείνης της εποχής να διώξει κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους. Για να πάρουν τις θέσεις, τα θέατρα, τα χρήματα, τις δουλειές. Και μπήκαν. Μπορεί να σας φαίνεται λίγο, αλλά δεν είναι.
Πρόεδρος: Οι καταγγελίες είναι πολλές, από διαφορετικά πρόσωπα, ορισμένα εκ των οποίων δεν έχουν καν αναγνωρισιμότητα.
Πρέπει όλοι αυτοί να είναι ανάλγητοι για να συμμαχήσουν εναντίον σας. Είστε σίγουρος ότι όλα ήταν στημένα;
Κατηγορούμενος: Ναι, αυτή είναι η θέση μου. Εκδικητικά. Δεν τους αρέσαμε. Δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση. Δεν είστε μέσα στη δουλειά… Δεν είναι όλοι τελείως ανάλγητοι. Είναι αυτοί που κάνουν αναρτήσεις από τη διοίκηση και το πειθαρχικό. Η Παπαχαραλάμπους, η Αναστασοπούλου… που δεν είχα τίποτα μαζί της, και βγαίνει και γράφει “η ζωή εκδικείται αργά”.
Η κυρία Δανδουλάκη… τι να σας πω; Εγώ φταίω που δεν της έστειλα εξώδικο; Έπρεπε να την είχα αντιμετωπίσει αλλιώς. Και η Δροσάκη με το μειλίχιο ύφος ήρθε και είπε τα γεγονότα όπως την βόλευε».
Σε κλίμα έντασης ο όμοιος αναφέρθηκε και στην σκέψη της Ελένης Παπαδάκη, η οποία είχε διαγραφεί από το ΣΕΗ. «Αυτοί είναι! Δικό τους το θέατρο. Πάρτε το! Τους έσβησε από τη σκηνή και τη διέγραψαν από τη ζωή. Τα ξέρω όλα. Ρωτήστε τις καταγγέλουσες!», φώναξε και συνέχισε: «Πέντε χρόνια το ζω! Φυλακές, εξορία στο ίδιο μου το σπίτι. Πού να πάω; Τι να κάνω; Αφήστε με να τα πω όπως θέλω! Τα λιλί και οι θέσεις! Έγινε βουλευτής ο Μπιμπίλας. Το ανέκδοτο του ελληνικού θεάτρου! Τον αγαπούσα, τον στήριζα… και έγινε βουλευτής! Αλλά δεν θέλετε να σας απαντήσω!».