Ο πλούτος των εθνών, εφιάλτης των λαών

Η φρίκη εγκαθίσταται στον κλιματιζόμενο ύπνο, η φρίκη είναι σαν βίντεο, στρατιώτες βάλλουν αμάχους, σκελετωμένους από τον λιμό, είχαν μπει στην ουρά σε κάποιο θαμπό σημείο διανομής λίγων τροφίμων, κάποιο θαμπό σημείο στον απέραντο ερειπιώνα Γάζα, στον θρίαμβο του Γνωστού Αποικιοκράτη διά λιμού, βομβαρδισμού, εξανδραποδισμού.

Η φρίκη εγκαθίσταται σαν φαντασμαγορία βομβαρδισμών, βομβαρδισμοί από αέρος, ντρόουν κρουζ βαλλιστικοί διατρήσεως άιρον ντομ, η φρίκη ονομάζεται τεχνικολόρ, είναι η φαντασμαγορία του κακού.

Η μπουράτα του Σάχη

Μια λαμπερή κόκκινη γραμμή συνδέει τις βίαιες επεμβάσεις μετά την τυπική λήξη της αποικιοκρατίας; Ενας αιώνας μετά το Σχέδιο Σάικς-Πικό και τη Διακήρυξη Μπάλφουρ, συμπύκνωμα του διαίρει και βασίλευε, αλλά και χάρτης για τον έλεγχο των κοιτασμάτων, της Διώρυγας του Σουέζ, της σύνδεσης της Ασίας με την Ευρώπη. Ογδόντα χρόνια από την ίδρυση του ΟΗΕ, το 1945, και το ψήφισμα για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.

Η κόκκινη γραμμή προχωρά: 1953, ανατροπή του εκλεγμένου Μοσαντέκ στην Τεχεράνη, πραξικόπημα σχεδιασμένο και εκτελεσμένο από CIA και MI6, για να αποτραπεί ο εθνικός έλεγχος των ιρανικών πετρελαίων. Το Ιράν γίνεται πάλι ήσυχο πιόνι του οριενταλισμού: ο Σάχης παίζει στο διεθνές τζετ σετ, ο λαουτζίκος στη Δύση λατρεύει τη Σοράγια με τα θλιμμένα μάτια, κάθε βδομάδα ιρανικό αεροπλάνο προσγειώνεται στην Απουλία για να παραλάβει φρέσκια μοτσαρέλα και μπουράτα του Σάχη.

Μπανάνες και ουράνιo

Η γραμμή λάμπει κόκκινη στο δυτικό ημισφαίριο: 1954, το Πραξικόπημα της Μπανάνας, σχεδιασμένο από την αεικίνητη CIA, ανατρέπει την κυβέρνηση που απειλούσε τα συμφέροντα της United Fruit. Καθιερώνεται παγκοσμίως ο όρος Banana Republic – Μπανανία.

Το κόκκινο επισκέπτεται τη μετα-αποικιακή Αφρική: 1960, ο εκλεγμένος πρωθυπουργός Πατρίς Λουμούμπα απαιτεί από τη βελγική αποικιοκρατία τον ορυκτό πλούτο του Κονγκό. Παρά τις συμβολικές μάχες στον ΟΗΕ, ο Λουμούμπα ανατρέπεται, φυλακίζεται, δολοφονείται, η τεράστια πλούσια χώρα διαιρείται και παραδίδεται στον εμφύλιο. Το ουράνιο και τα διαμάντια μένουν στα λευκά χέρια. Την Επιχείρηση Λουμούμπα έχουν σχεδιάσει και εκτελέσει οι γνωστοί φύλακες του ελεύθερου κόσμου της αποικιοκρατίας: CIA, MI6, μισθοφόροι των Βέλγων.

Στη Νότια Ευρώπη, χωρίς ουράνιο, διαμάντια, πετρέλαια και μπανάνες, αλλά με τις στρατηγικές ψυχώσεις του Ψυχρού Πολέμου, η ίδια αποικιοκρατία εκπονεί τα σχέδια Gladio και Κόκκινη Προβιά για αποτροπή των κομμουνιστών, ιδίως σε Ιταλία και Ελλάδα. Τελικά εφαρμόζεται το ελληνικό: 1967, η επταετής δικτατορία που έληξε με μια εθνική τραγωδία.

Λα Μονέδα και Compromesso Storico

Η κόκκινη γραμμή πηγαίνει πάλι στο νότιο ημισφαίριο: την 11η Σεπτεμβρίου 1973 πέφτει νεκρός ο σοσιαλιστής πρόεδρος Σαλβαδόρ Αλιέντε στη βομβαρδιζόμενη Λα Μονέδα, κρατώντας το Καλάσνικοφ, αυτός ο ειρηνιστής. Το Σχέδιο Κόνδωρ της CIA δεν απέτρεψε μόνο την κρατικοποίηση των ορυχείων χαλκού, αλλά έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα σε όλο τον κόσμο, ιδίως με ό,τι ακολούθησε: την εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου από τα Chicago Boys. Aυτή η τουφεκιά στη Λα Μονέδα ανάγκασε τον Ενρίκο Μπερλινγκουέρ να επισπεύσει τον Ιστορικό Συμβιβασμό, το Compromesso Storico, με τα άρθρα του τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο 1973, στο περιοδικό Rinascita: «Αναστοχασμός για την Ιταλία μετά τα γεγονότα στη Χιλή».

Η Ιστορία κουράζει, δεν διδάσκει την ανθρωπότητα. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη μια λεπτομέρεια. Το 2003, ο πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, στρατηγός Ουέσλι Κλαρκ, αποκαλύπτει το σχέδιο της Ουάσινγκτον μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους: οι ΗΠΑ θα «καθάριζαν» έξι χώρες σε πέντε χρόνια, αρχίζοντας από το Ιράκ, κατόπιν Συρία, Λίβανο, Σομαλία, Σουδάν, και θα τελείωναν το Ιράν.

Ας δούμε τον χάρτη σήμερα: έχει απομείνει μόνο το Ιράν. Με το εκφυλισμένο πράγματι καθεστώς των μουλάδων, απομονωμένο μετά 46 έτη κυρώσεων και αποκλεισμών, να αντιμετωπίζει τώρα τον Εγειρόμενο Λέοντα του Ισραήλ και το μακρύ χέρι των ΗΠΑ που θέλουν να ελέγχουν όλη την περιοχή, από τον Ινδικό έως τον «Σύνδεσμο της Δύσης» στον Ατλαντικό.

Εφιάλτης των λαών

Ο πλούτος των εθνών αποβαίνει εφιάλτης των λαών - τα πετρέλαια, το ουράνιο, ο χαλκός, το λίθιο, εντέλει η γη, ο ζωτικός χώρος, το χρώμα της επιδερμίδας. Η εθνοκάθαρση και η εν εξελίξει γενοκτονία στη Γάζα, ο πόλεμος για τα «πυρηνικά» του Ιράν (όπως τα χημικά του Σαντάμ Χουσεΐν), τα πραξικοπήματα, τα λουτρά αίματος, η δημοκρατία των βομβαρδισμών είναι όψεις της αποικιοκρατίας και του καταστροφικού καπιταλισμού που αλλάζει μακιγιάζ και λεξιλόγιο καταναγκασμού.

Το σαστισμένο προτεκτοράτο Ελλάς, με μηδαμινή ισχύ, με ανύπαρκτη διπλωματία, με θνήσκουσα δημογραφία, χωρίς παραγωγικό ιστό, ζαρώνει στη Μεσόγειο, καυχάται ότι είναι έθνος-κράτος, πουλώντας εξυπηρετήσεις, διομολογήσεις, λιμάνια, θέσεις πάρκινγκ, real estate και γκόλντεν βίζες. Αλλάζουν τα μέσα: αντί για χρυσές λίρες, οι μαυραγορίτες σήμερα έχουν offshore ταμεία.