Στους όρμους της Εφταλούς

1 week ago 13

Καταμεσήμερο κάθομαι στον απόσκιο που ρίχνει ο ασπρισμένος τοίχος των μοναστηριακών δωματίων των Αγίων Αναργύρων. Μαζί μου ένα βιβλίο, η εφημερίδα, ένα μπουκάλι νερό, μυρωδάτο σταφιδόψωμο και το καπέλο για την οδοιπορία. Παραδίπλα δυο ρίζες λυγαριάς κι ένα αγριόκλημα έρπει πάνω στον ξεροτρόχαλο τοίχο του χωραφιού. Από κει και πέρα η άγρια γη, άγονη, κατάξερη, γεμάτη αστοιβές, τον άγριο ακανθώδη θάμνο. Ανάμεσά τους, πού και πού, αγριοαχλαδιές, αγριελιές και καμιά συκιά. Το τοπίο συνεχίζει απαράλλαχτο και στους διπλανούς μικρούς όρμους. Η φύση απείραχτη από ανθρώπινο χέρι, αμόλυντη, όμορφη μες στην ερημιά της. Λιγοστοί οι επισκέπτες κι οι κολυμβητές. Λες και είσαι περιηγητής του 18ου ή του 19ου αιώνα, ανακαλύπτεις τον παρθένο τόπο, τον απολαμβάνεις και καταγράφεις τις εντυπώσεις σου για αυτόν.

Αριστερά σου βραχώδεις σχηματισμοί υψώνονται από κει που αρχίζει η θάλασσα. Γνωρίζεις ότι λίγο πιο πέρα ήταν ο βράχος του Κέπετζη, ένα γλυπτό της φύσης, όπου έχει φωτογραφηθεί ο Αργύρης Εφταλιώτης κι οι συγγενείς του, σε κάποια από τις επισκέψεις στην πατρογονική γη. Τι θα σκεφτόταν άραγες αν ζούσε σήμερα, τι θα έγραφε, ποιοι θα ήταν οι στίχοι της «πατινάδας» του.

Ας το ξεχάσουμε· κάθε εποχή έχει τους δικούς της γραφιάδες. Αποτυπώνουν στο χαρτί την εικόνα του κόσμου και τις αντανακλάσεις του, τις προσλήψεις των αισθήσεων, αλλά και τις εσωτερικές επιθυμίες τους. Κάποιοι καταφέρνουν κι όλα αυτά τα μεταμορφώνουν σε στίχους, σε ποίηση. Συνομιλούμε με τους παλαιούς, δεχόμαστε την πατρική συμβουλή, το παραινετικό χτύπημα στον ώμο. Μνημονεύουμε τους απόντες με τιμητική αναφορά τόσο σ' αυτούς όσο και στις παρακαταθήκες που μας κληροδότησαν.

Προσκύνησα άλλη μία φορά στον τάφο του Εφταλιώτη, όπου αναπαύεται, από το 1976, μετά την ανακομιδή των οστών του στη γενέθλια γη· κάτω από μια τεράστια αγριελιά και ολοπράσινες περικοκλάδες. Αραγες τα βράδια θα συνομιλούν με τον γείτονά του της παρακείμενης ακρογιαλιάς, τον Ηλία Βενέζη; Ή καθώς οι ιεροί ίσκιοι τους είναι βαρείς παραμένουν ο καθένας στον χώρο του; «Αργύρη, γιατί δεν γύρισες νωρίτερα απ' τη μαύρη ξενιτιά στην Εφταλού μας, ώστε να φιλιώσουμε;», θα μπορούσε να ρωτήσει ο Βενέζης. «Κι εσύ Ηλία, γιατί δεν πετάχτηκες κάποιο καλοκαίρι απέναντι στην πατρογονική Αιολική γη, να προσκυνήσεις στα Κιμιντένια βουνά;», θα ρωτούσε ο Εφταλιώτης.

Τρίβω ένα κλαδάκι λυγαριάς κι απελευθερώνεται η αψιά μυρωδιά του θάμνου. Από τη θάλασσα έρχεται ο ήχος που αφήνουν τα λιτρίδια καθώς παρασέρνονται από τον κυματισμό της. Κλείνεις τα μάτια κι απελευθερώνεσαι από τα γήινα· ίπτασαι, σαν τα γλαροπούλια, ανάμεσα στις δυο στεριές.

Στους όρμους της Εφταλούς

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.

Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.

Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας

Δείτε όλο το άρθρο

© HellaZ.GR.News 2025. Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα

-