Υπεροψία και σιωπή απέναντι στο ελληνικό σινεμά

Εχουμε σχολιάσει αρκετές φορές σ’ αυτή τη στήλη, και όχι μόνον, την... τέχνη της σιωπής που έχει υιοθετηθεί από ένα μεγάλο φάσμα καθ’ ύλην αρμοδίων στον Πολιτισμό, πρωτίστως όμως από την ίδια την ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού: κατά κανόνα πια, μπροστά σε μια διαμαρτυρία, όσο τεκμηριωμένη κι αν είναι, εφαρμόζεται το «κρείττον του λαλείν το σιγάν», ωσότου τουλάχιστον ο βαλλόμενος να βρεθεί σε φίλιο μιντιακό περιβάλλον και τότε να απαντήσει ό,τι θέλει, χωρίς τον κίνδυνο ενημερωμένου follow up, ή ακόμα καλύτερα με τον συνομιλητή του να κρατά ένθερμος τον ρόλο του κλακαδόρου. Αυτό το έχουμε ζήσει κατά κόρον τόσο από την κ. Μενδώνη όσο -πρόσφατα- και από τον κ. Φωτήλα.

Εξ αντανακλάσεως προφανώς το εφαρμόζουν και άλλοι αρμόδιοι όταν ένα γεγονός τους αφορά. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα η ανοιχτή επιστολή «Σινεμά στην Ελλάδα - Ορατότης μηδέν» της συλλογικής πρωτοβουλίας 1.896 ονομάτων από ολόκληρο το «οικοσύστημα» της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής: είχαμε χρόνια να δούμε κορυφαία ονόματα από όλες τις κινηματογραφικές γενιές και δραστηριότητες να ομονοούν εκπέμποντας απεγνωσμένο SOS για τον άμεσο κίνδυνο πλήρους κατάρρευσης του ελληνικού σινεμά. Και βέβαια, τεκμηριώνοντας την πλήρη αποτυχία, μέχρι εδώ, της διαχείρισης του χώρου τους από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Οπτικοακουστικών Μέσων & Δημιουργίας και «από πρόσωπα χωρίς καμία εμπειρία», η οποία έχει οδηγήσει σε γιγαντιαία χρέη πολύ πάνω από 180 εκατ. ευρώ, ακινησία της κινηματογραφικής παραγωγής στην Ελλάδα και διεθνή δυσφήμηση της χώρας.

Η είδηση, ενισχυμένη από την ταυτότητα ανθρώπων που κάνουν το ελληνικό σινεμά γνωστό στα πέρατα, ήταν βέβαια τεράστιας σημασίας για τον χώρο του ταλαιπωρημένου σύγχρονου πολιτισμού. Λογικά, από τις 6 Ιουνίου που κοινοποιήθηκε η επιστολή, και μόνον ονόματα όπως αυτά π.χ. των Γαβρά, Λάνθιμου, Βούλγαρη (συν αυτά των νεότερων ή και νέων συναδέλφων τους, που φέρνουν διαρκώς διακρίσεις και γεμίζουν τις αίθουσες) θα έπρεπε να έχουν αναστατώσει ΥΠΠΟ και κυβέρνηση. Και καταρρακώσει τον διευθύνοντα σύμβουλο και πανίσχυρο άνδρα του ΕΚΚΟΜΕΔ, Λεωνίδα Χριστόπουλο, που εισέπραξε προσωπικά σφοδρή κριτική από τον χώρο με τον οποίο οφείλει να συνδιαλέγεται. Εμένα μου λες! Δεν ξέρουμε αν ευθύνεται το γεγονός ότι μεσολάβησε το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και οι υπεύθυνοι αντί να απαντήσουν ήθελαν να ξεκουραστούν, αν αναζητούσαν το κατάλληλο μέσο που θα φιλοξενήσει το «ποίημά» τους ή αν εφησύχαζαν σκεπτόμενοι «και ποιοι είναι όλοι αυτοί μπροστά στη Μενδώνη και τον Χριστόπουλο». Πάντως μέχρι την ώρα που συντασσόταν αυτό το σημείωμα δεν είχε κουνηθεί φύλλο.